نقش حضرت زینب(س) در واقعه کربلا

یکی از زنان بسیار با فضیلتی که در تاریخ اهل بیت(ع) بعد از حضرت زهرا(س) به عنوان اسوه زنده فضایل شناخته شده،

دختر حضرت علی(ع) زینب کبری(س) است.

وی از جمله زنان نادری است که بیشترین بخش از فروغ جاودان نور امامت را دریافت نمود و توانست خود را در کمالات

و صفات حمیده همسان و همانند مادرش زهرای اطهر(س) بسازد.

اشتهار او به نقش آفرینی در کربلا و در کاروان اسرا و تأثیر حضورش در مغلوب کردن آثار جنگ موجب غفلت از دیگر ابعاد

شخصیتی وی شده و مدیریت بحران
 بی نظیری که وی درماجرای کربلا از خود به ثبت و ظهور رسانیده، جمیع صفات حمیده

وی را تحت تأثیر قرار داده است.

خطبه های حضرت زینب (س)در حضور مردم کوفه سلیس، شیوا و در اوج فصاحت و بلاغت ایراد شده و بیانگر کمال

سخنوری ایشان و نشان دهنده تدبیر و مدیریت تمام و کمال ایشان در واقعه کربلاست.